บทกวี >> ทัณฑ์กามเทพ

จะก้าวเท้าก้าวหนึ่งหรือครึ่งก้าว จะก้าวยาวก้าวสั้นใช่ปัญหา สุดท้ายเมื่อพ้นผ่านกาลเวลา ย่อมสมดังเจตนาหรือปราชัย เมื่อมีหนึ่งมีสองต้องมีสาม ที่ติดตามตัวตนตั้งต้นใหม่ เดี๋ยววูบวับเดี๋ยวอับปางเดี๋ยวร้างไกล เดี๋ยวสดใสเดี๋ยวโฉดเขลาเดี๋ยวเศร้าซึม ใจเอยใจไยเจ้าจึงเขลานัก มาติดปลักเกลียวกวนอวลกระหึ่ม เผชิญคลื่นความเหงาอันเทาทึม กลางหมอกครึ้มอ้อยอิ่งชิงชวยชาย ดังวิหคปีกวิ่นบินผ่านฝน ฝ่าความมืดมัวมลอันเหน็ดหน่าย ไม่อาจกลับไม่อาจรู้อยู่หรือตาย รอเพียงพ่ายหรือพ้นจากโพยภัย รักไม่เคยปรานีที่จะรั้ง ครั้นหยุดยั้งกลับมิเกรงเร่งผลักไส ส่งไปที่เรือนหวังกำลังใจ พอเฉียดใกล้กลับทึ้งดึงกลับมา
เขาว่ารักสร้างหวังคนทั้งโลก
 ไยบันดาลทุกข์โศกเสียยิ่งกว่า
 มอบเพียงความผิดหวังทุกครั้งครา
 อาบน้ำตาทุกนิยามของความรัก

 นี่น่ะหรือคือฤทธิ์กามเทพ
 ผู้ส้องเสพความงามยามศรปัก
 ทิ้งรอยแผลแพ้พ่ายไว้ทายทัก
 จนเกินจักห้ามใจให้หยุดช้ำ

 ไม่เหลือแล้วก่องเก็จประกายแก้ว
 ไม่เหลือแล้วรุ้งงามความชื่นฉ่ำ
 ไม่เหลือแล้วยิ้มเหงาเหงาเจ้าประจำ
 เหลือเพียงพร่ำเพลงพระลบกลบน้ำตา.

เยี่ยมชม ๐ Page...http://www.facebook.com/RaPhiPhchra?ref=hl