สาระนิทาน 🌳 เรื่อง "ในป่ามีอะไร..."

         
          ในป่ามีอะไร...

อยากรู้ไหมหนูจ๊ะ หนูจ๋า

อยากรู้ก็ตามกันมา

เดี๋ยวเราจะพากันเที่ยวท่องไพร…

ในป่ามีภูเขาสูงสูง

จับมือจูงจูงเป็นเทือกเขาใหญ่

พ่อแม่ลูกภูเขาเรียงไล่

เคียงบ่าเคียงไหล่ แลไกลลิบตา…

ขุนเขาเงาเงื้อมตระหง่าน

เขามาเป็นบ้าน วิมานพฤกษา

พืชพรรณไม้สูงเสียดฟ้า.

ไม้น้อยนานา

เติบกล้ากรูเกรียว...

เขาพากันมาจากไหน

มวลหมู่แมกไม้ ในป่าเขาเขียว

เหมือนพรมห่มดินผืนเดียว

ให้หายซีดเซียว ด้วยสีเขียวหวาน…

ครั้งหนึ่ง..ภูเขายังร้อน

ไม่มีผ้าผ่อน กันแดดเผาผลาญ

ดินแดงแห้งแล้งกันดาร

สายน้ำลำธาร ก็ไม่ค่อยรินไหล...

ต้นหญ้าเลยอาสามาก่อน

เพราะเขาทนร้อน แถมตัวไม่ใหญ่

ต่างมากันด้วยน้ำใจ

อยากเห็นป่าใหญ่ เห็นต้นไม้คลุมเขา...

แทรกสอดกอดดินหนุบหนับ

ชวนกันดูดซับ น้ำคืนสู่เหย้า

ไหลรินผ่านดินเบาเบา

มิให้เหี่ยวเฉา มิให้หล่นหาย...

น้ำริน..ผืนดินสะดุ้งตื่น

ยึดรากหญ้ายืน ฟื้นขึ้นดังหมาย

ขอบคุณยอดหญ้าคลุมกาย

ชุ่มฉ่ำสบาย ห่มให้ดินเย็น…

แฝก คา ป่าไผ่ ไม้พุ่ม

ติดตามสุมทุม ชุมนุมให้เห็น

กระจายกระสายกระเซ็น

กระโดดโลดเต้น ชี้ชวนหมู่ไม้...

เร็วเข้า...เจ้าเมล็ดไม้น้อย

จะเล่นลมลอย กันไปถึงไหน

มาซีตรงนี้นี่ไง

พี่เตรียมที่ไว้ ให้พวกเธออยู่กัน…

น้ำท่าอาหารมีพร้อม

เชิญ..พี่จะกล่อม เจ้าสู่อ้อมขวัญ

ยามแรงร้อนแสงตะวัน

จะคอยขวางกั้น ห่มให้หายร้อน...

เชิญเจ้าเหยียดแข้งเหยียดขา

หยั่งรากลืมตา หาที่หนุนหมอน

เกาะเกี่ยวลัดเลี้ยวไชชอน

ดื่มกินดินอ่อน ให้สนุกสนาน...

ลูกไม้หลายสกุลวงศ์

ละลิ่วปลิวลง ตามคำเรียกขาน

ทอดกายขยายวงศ์วาน

เร่งสร้างตำนาน นิทานป่าเขา...

กำยาน..สัก..ส้าน..เก็ด..ก่อ..

มะค่า..หลุมพอ..สละ..เสลา..

ยาง..ไทร..ไกร..กร่าง..กันเกรา..

กระบาก..กระเบา..เต็ง..รัง..พลวง..เหียง…

ต่างพากันมาเป็นแสน

จัดสรรปันแดน ไม่ทุ่มถกเถียง

แตกตนต่อต้นรายเรียง

พื้นราบ พื้นเอียง ไม่เกี่ยงสักหน...

ก้านกิ่งชิงแซงเสียดยอด

ประสานแทรกสอด ยุ่บยั่บสับสน

เหมือนมือ เหมือนแขนแสนกล
ยื่นไปขอฝน ขอน้ำจากฟ้า...

ลมไกวใบโบกโยกเยก

ขอน้ำท่วมเมฆ ลอยเข้ามาหา

ไม้สูงทั้งฝูงเฮฮา

กวักมือยิ้มร่า ขอฝนหล่นเม็ด...

เมฆขาว เมฆเทา เมฆดำ

ยินเสียงเพรียกพร่ำ สำรวลอึงเอ็ด

หยาดฝนหล่นดังหยาดเพชร

เอ้า! นี่บำเหน็จ ของเธอหมู่ไม้...

เชิญอาบกำซาบให้ชุ่ม

ไม้กอไม้พุ่มไม้เล็กไม้ใหญ่

อิ่มแล้วอย่าลืมอุ้มไว้

ฝากหิน ดิน ทราย ช่วยเก็บด้วยนะ...

เผื่อยามหน้าแล้งหน้าร้อน

เมฆฝนไปซ่อน พเนจรเปะปะ

จะได้แบ่งสรรพันธะ

ผ่อนเพลาภาระ มิให้โลกแล้ง...

ไม้อ่อนระดะดงดอย

เถาวัลย์พันห้อย ที่คอยแอบแฝง

ร่มเงาพฤกษากล้าแกร่ง

จะได้มีแรง พอยืนต้นไหว...

รินริน..แผ่นดินน้ำฉ่ำ

หมู่ไม้ดงดำ ซับน้ำกันใหญ่

ดื่มดึกน้ำลึกต่ำใต้

กักเก็บไว้ใช้ ยามไร้น้ำฟ้า...

ถึงคราฝนฟ้าไม่ตก

พฤกษาสะทก สะเทือนทั่วหน้า

ค่อยเจียดละเลียดธารา

ใต้พื้นพสุธา เอามาแบ่งกัน...

ไม้ใหญ่สลัดใบผลอยผลอย

ยอมกินแต่น้อย พอเลี้ยงกายมั่น

เผื่อเหลือเอื้อเฟื้อพืชพรรณ

ไม้น้อยทั้งนั้น เขาได้ดื่มกิน...

ใบบานนับล้านร่วงหล่น

ทอดร่างวางตน ป่นเป็นปุ๋ยดิน

เกื้อหนุนค้ำจุนชีวิน

พฤกษ์ไพรทั้งสิ้น ด้วยทิพย์อาหาร...

หวังให้ไม้ดกรกทึบ

ผืนดินแน่นหนึบ เป็นหลักเป็นฐาน

โอบอุ้มซับน้ำนานนาน

ตราบพ้นดินผ่าน เป็นสายธารรินไหล…

น้ำซึม น้ำซับปรากฎ

ทีละหยด ทีละหยด จากยอดเขาใหญ่

พรูพรมอ่อนเอื่อยเรื่อยไป

พบเพื่อนน้ำใส ก็ไหลรวมแรง...

ก่อเกิดหุบห้วยละหาน

ก่อเกิดสายธาร ทั่วทุกระแหง

พฤกษายิ่งเสียดยิ่งแซง

ผืนดินยิ่งแกร่ง ผืนป่ายิ่งไกล...

ดินดำ.. น้ำใส..ไม้ป่า

ผูกพันพึ่งพา ดั่งมิตรชิดใกล้

กลมเกลียวแผ่เขียวพฤกษ์ไพร

ห่มขุนเขาใหญ่ ใส่เสื้อสีเขียว...

ใส่เสื้อสีเขียวสีเดียว...

ใส่เสื้อสีเขียวสีเดียว..

ดูหลายหลายเที่ยว หลายเขียว หลายสี...

"กางร่มให้โลก".....คลิก
http://planetpt.blogspot.com/search/label/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B9%89%E0%B9%82%E0%B8%A5%E0%B8%81