โค้งฟ้า ขุนเขา ทะเลไกล โชนไฟดวงตะวัน
สายน้ำซัดเซาะดิน ลมเย็นพัดแผ่ว
ลึกลึก สูงสูง ล้อมเป็นแนว รวมกันเป็นหนึ่งเดียว
กอดเกี่ยวเกิดพลังแห่งดินฟ้า
ลำธารไหลริน แผ่นดินเย็นชื่นฉ่ำ
กลายเป็นไม้งาม ชีวิตงอกเงย
ตะวันทอแสงสาด ลมพัดรำเพย
เป็นเนืองนิตย์ อุทิศให้คน...
ดิน น้ำ ลม ไฟ รินน้ำใจให้คน
ดิน น้ำ ลม ไฟ จะมีใครทดแทน
โค้งฟ้า ขุนเขา ทะเลไกล ใครมีใจอย่างเธอ
เขาคิดร้ายคิดดี เธอก็มีรักตอบ
คึกคัก ครึกครื้น ทุกคืนวัน ยืนยันแรงศรัทธา
สืบกฎธรรมดาแห่งชีวิต...
ดิน น้ำ ลม ไฟ รินน้ำใจให้คน
ดิน น้ำ ลม ไฟ จะมีใครทดแทน
ดิน น้ำ ลม ไฟ มีรักจริงยิ่งใหญ่
ดิน น้ำ ลม ไฟ จะมีใครเหมือนเธอ...
เขียนถึงวิปโยคแห่งเขาใหญ่ที่มีผู้คนหวังหาประโยชน์ด้วยความเห็นแก่ตัวเป็นที่ตั้ง ทำให้นึกได้ว่า น่าจะนำบทเพลงที่เขียนเล่นด้วยสำนึกในบุญคุณอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติมาประกอบไว้ด้วย เพลงนี้เขียนโดยอาศัยทำนองที่เพื่อนเขียนทิ้งไว้โดยไม่ได้ใช้ประโยชน์..น่าเสียดาย.
ตอบลบ