.jpg "นิทาน (๑) วันว่างของหนูหวาน")
คุณพ่อ คุณแม่ไม่อยู่
วันนี้คุณหนู จะต้องอยู่บ้าน
เอ..หนูจะทำอะไรดี
เออคงเข้าที เล่นทำอาหาร
ตี๊ต่างว่าหนูเป็นกุ๊ก
มีหมีปุ๊กลุก คอยช่วยรับประทาน
นี่ไง ในครัวมีผัก
ทั้งถั่วทั้งฟัก มะเขือ แตงร้าน
ทีนี้ก็ต้องมีมีด
เอาไว้ใช้กรีด ใช้หั่น ใช้ฝาน
เล่มนี้เล็กดีสีสวย
แถมคมดีด้วย คงใช้ได้นาน
เอาละนะ.. ถึงเวลาหั่นแล้ว
ผักนอนเข้าแถว รอปรุงอาหาร
นี่เลย ถั่วฝักยาวก่อน
ตัดเป็นท่อนท่อน สนุกสนาน
ต่อไป แตงร้านกลมยาว
หั่นเป็นแว่นขาว เรียงไว้เต็มจาน
ตานี้ ก็มะเขือเปราะ
แหมกลมเหมาะเจาะ น่าฝาน น่าฝาน
โอ๊ยโย๋ อะไรกันนี่
อยู่อยู่นิ้วชี้ โดนมีดบาดผ่าน
เจ๊บ..เจ็บ เลือดไหลด้วยซี
จะทำไงดี ไม่มีใครอยู่บ้าน
รู้แล้ว ต้องใช้ผ้าพัน
ผ้าพันแผลนั่น อยู่ชั้นบนบ้าน
วิ่งตื๋อ ขึ้นบนบันได
หยิบผ้าพันไว้ พอหายเจ็บซ่าน
โอ๊ะโอ๋ ตามมาทำไม
ผ้าพันแผลม้วนใหญ่ ไล่ตามหนูหวาน
ไป..ไป๊ อย่าตามมานะ
เจ้าผ้าเกะกะ อย่ามาเพ่นพ่าน
ไชโย.. แม่มาพอดี
แม่จ๋าช่วยที หนูแสนรำคาญ
อุ๊ยตาย เป็นอะไรล่ะนี่
มีดบาดละซี โถ..น่าสงสาร
หอมขวา หอมซ้าย จนหนูยิ้มหวาน
เข็ดแล้ว หนูจะไม่เป็นกุ๊ก
ไม่เห็นจะสนุก ตอนเลือดแดงฉาน
รู้แล้ว อยากเป็นอะไร
หนูบอกก็ได้ อยากเป็นพยาบาล...!!!
เห็นข่าวเด็ก ๆ ได้รับอันตรายจากความซุกซน เลยเขียนนิทานเรื่องนี้ขึ้นมาตักเตือน ทีแรกกะว่าจะทำเป็นหนังสือภาพประมาณ 16-24 หน้า แต่สู้ค่าพิมพ์ไม่ไหวซ้ำยังหาคนเขียนภาพประกอบไม่ได้อีกต่างหาก เลยมาทำเป็นนิทานหน้าจอแทน ซึ่งก็ยังไม่มีปัญญาทำภาพประกอบอีกนั่นแหละ เลยต้องภาวนาให้คุณพ่อคุณแม่ไปเล่นหุ่นมือประกอบการอ่านดัง ๆ ให้ลูกฟังเอาเอง รอไว้ใช้โปรแกรม Dreamweaver เก่งก่อนเถอะน่าจะทำนิทานภาพขึ้นหน้าจอซะให้เข็ด!
ตอบลบวิ๊ว....... นิทานใหม่น่ารักดีค่ะ ชอบๆ
ตอบลบแต่แพงอยากให้หนูหวานเป็นกุ๊ก มากกว่าเป็นพยาบาลอ่ะ