รวยรินกลิ่นกรุ่นพิกุลแก้ว
เจื้อยแจ้วสกุณาจ้าเสียง
เซ็งแซ่หาคู่มาเคียง
จำเรียงลำนำช้ำรัก
ป่านนี้เจ้าไปไกลที่ไหนหนอ
ปล่อยให้คนรอต้องทุกข์หนัก
โศกเศร้าเจียนตายช่างร้ายนัก
เหมือนหนามปักกลางใจไม่หน่ายพิษ..ฯ
แก้ว [Andaman Satinwood]วงศ์ : Rutaceae
เคยฟังเพลงที่ศิลปินล้านนาผู้โด่งดัง "จรัล มโนเพชร" เคยประพันธ์และขับร้องไว้อยู่้เพลงหนึ่ง ชื่อเพลง "น้อยไจยา" มีเนื้อความตอนหนึ่งว่า 'ดอกพิกุลก็คือดอกแก้ว' ก็ให้สงสัยตงิด ๆ เลยไปค้นดู ครับ..คนทางภาคเหนือเรียกดอกพิกุลว่า ดอกแก้ว จริง ๆ ส่วนดอกแก้วที่เรารู้จักกันกลับไพล่ไปเรียกว่า แก้วพริก..
แก้ว...เป็นไม้พุ่มยืนต้นขนาดกลาง ทรงพุ่มสวยงาม แตกกิ่งก้านสาขาเป็นพุ่มแน่น ใบมนขนาดเล็ก สีเขียวเข้มเป็นเงามัน ดอกออกเป็นช่อตามยอดและปลายกิ่ง ส่งกลิ่นหอมชื่นและหอมมากในช่วงกลางคืน ออกดอกเป็นระยะ ๆ ตลอดปี แต่มักจะมีดอกดกในช่วงปลายฤดูร้อนหรือต้นฤดูฝน โดยเฉพาะต้นที่ปลูกอยู่กลางแจ้งจะออกดอกดกเป็นพิเศษ
คนไทยเรารู้จักดอกแก้วกันเป็นอย่างดีตั้งแต่ครั้งโบราณกาล มีการนำไปเรียงร้อยเป็นบทกวี และแม้ในวรรณคดีไทยหลาย ๆ เรื่องก็มีการเอ่ยถึงไม้ดอกหอมต้นนี้อยู่เสมอ ๆ นอกจากนี้แล้ว เนื้อไม้แก้วยังมีลายสวยงาม แกร่ง และเหนียวทนทานสมชื่อ Satin Wood ไม่มีผิด หากยังสงสัยในความจริงข้อนี้ และบังเอิญมีท่อนไม้แก้วขนาดเขื่อง ๆ ติดอยู่ที่บ้าน ก็ลองนำมาแกะสลักลายและขัดเงาดู จะเห็นลายไม้มันเลื่อมสวยงามทีเดียว...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น