คารวะตั้งจิตอธิษฐาน
เทิดฐานะคำว่า ครู..อาจารย์
ดุจสะพานปัญญาแห่งธาตรี
ขอกราบครูผู้จุดเทียนการเขียนอ่าน
มุ่งสืบสานวิทยาโดยหน้าที่
เป็นรอยบุญหนุนนำคุณความดี
ตามวิถีที่มนุษย์ควรรุดไป
เพราะชีวิตวุ่นว้างบนทางเปลี่ยว
ช่างคดเคี้ยวโขดเขินเกินวิสัย
จะฝันข้ามตามรักสู่หลักชัย
โดยขาดไร้ผู้แผ้วถางนำทางตน
ครูผู้เอื้ออาทรจึงสอนสั่ง
เพียรต่อตั้งเฝ้าสังเกตให้เหตุผล
ขับคุณค่าความงามความเป็นคน
บนถนนสายเวลาอนาคต
ละล่องลอยคล้อยเคลื่อนเดือนปีคล้อย
เรือชีวิตแล่นลอยตามบาทบท
ครูยังคงเป็นครูผู้งามงด
ไม่ราลดหมายศิษย์นี้ดีกว่าเดิม
จนวันนี้...วันที่ชีวิตเปลี่ยน
วามแสงเทียนริบหรี่ไม่มีเพิ่ม
กระแสทุนแก่งแย่งแข่งจุนเจิม
ความเห่อเหิมบดเคี้ยวกันเกรียวกรู
แผ่นดินไทยจึงไม่โตแต่เต็มตื้น
ยากรื้อฟื้นสรรพปัญญาน่าอดสู
ในคำถามมีความหลังอันพรั่งพรู
วิญญาณครู..อยูที่ไหนในโลกทุน?!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น