ลุกขึ้น..สินรชน
อุบัติคนย่อมเป็นคุณ
โลกหล้ากอปรการุณ
ผิว์เปลี่ยวเหงาจักเปล่าดาย
ตราบเท่ามนุษย์นี้
กำเนิดมี ณ กลางกาย
หลุมศพคือที่หมาย
ยังเวียนว่ายในวงกรรม
ไยเล่ามิเย้าโลก
เยาะวิโยคบ่เยงยำ
พำนักเพียงพักนำ
ประดารัก..ประจักษ์..รู้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น