คุณตาขายาว เคยนั่งหาวชิมลำไยผลโต
หมายถึง พยางค์ที่ประสมกับสระเสียงยาวในแม่ ก.กา
(กา กง กน กม เกอย เกอว)
รวมทั้งสระเสียงสั้น อำ ไอ ใอ เอา
ด้วยเพราะถือว่าออกสำเนียงที่มีตัว ม ย ว กำกับอยู่
เพราะจิตคิดคด ชอบพูดปดนัก
หมายถึง พยางค์ที่ประสมด้วยสระเสียงสั้นในแม่ ก.กา รวมทั้งตัวสะกด กก กบ กด หรือ
จำง่าย ๆ ว่า “กบฏ”
ฃวดของฉันถูกเศรษฐี ฝังผิดสีผิดไห
ไก่จิกเด็กตายบนปากโอ่ง (โหดจัง แต่จำง่ายดี !)
แล้วทำไมต้องแบ่งเป็น ๓ หมู่ ไว้คราวหน้าค่อยมาว่ากันต่อ...
ไหน ๆ ก็ให้หลักจำคำไทยสำคัญ ๆ กันไปแล้ว จบตอนด้วยบทว่าด้วยการใช้ไม้ม้วน
แถมไปด้วยเลยน่าจะดี
ท่านเขียนเป็นกาพย์ยานี ไว้ให้จำง่าย ๆ ดังนี้...
ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ
ใฝ่ใจเอาใส่ห่อ มิหลงใหลใครขอดู
จะใคร่ลงเรือใบ ดูน้ำใสและปลาปู
สิ่งใดอยู่ในตู้ มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง
บ้าใบ้ถือใยบัว หูตามัวมาใกล้เคียง
ปะเนื้อช้างหวังเอาหน้า
เช่นยาจก
เอาอย่างเขา
โวหารเปรียบ
ฤดูหนาวปีนั้นช่างยาวนานเหลือ เกิน ยาวนาน เสียจนท้องทุ่งเขียวขจี อันเป็นถิ่นที่อยู่ของสัตว์นานาชนิด ต้องเปลี่ยนแปลงไป ทุกหนทุกแห่งกลับกลายเป็นสีขาวโพลนของหิมะที่โปรยปรายลงมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้น แผ่คลุมความหนาวเย็นอันร้ายกาจกินอาณาบริเวณไปไกลแสนไกล
เจ้านกแสงตะวัน มองความเป็นไปบนท้องทุ่งกว้างแห่งนี้ด้วยความเศร้าใจ มันรู้สึกสงสารเพื่อนนกที่กำลังถูกทำร้ายจากความหนาวเย็นเป็นยิ่งนัก ตัวมันเอง โชคดีที่ทิ้งถิ่นไปหากินทางใต้เสียนาน โดยไม่ทันล่วงรู้มาก่อนว่าจะกลับมาเจอสภาพอากาศเลวร้ายเช่นนี้เข้า ในตอนแรก มันตั้งใจจะบินผ่านเลยไปเหมือนกับเพื่อน ๆ ของมัน แต่เมื่อเหลือบเห็นเป็ดป่าฝูงหนึ่งกำลังดิ้นกระเสือกกระสนอยู่เหนือผิวน้ำ ที่กำลังแข็งตัวอยู่เบื้องล่าง หมายที่จะโผบินขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างสิ้นหวัง มันจึงตัดสินใจบินแยกจากฝูงลงมาเกาะบนยอดไม้บริเวณนั้น และเพียงกวาดสายตามองไปรอบ ๆ นกแสงตะวันก็พอจะคาดเดาได้ว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทุ่งกว้างแห่งนี้ ร้ายแรงเกินกว่าที่มันจะนิ่งเฉยอยู่ได้
ทุกทุกเช้า...
เขียวเอย...เขียวพรมผืนใหญ่ ใครมาถักทอไว้ แลไกลสุดตา เจียวเอย... ตัวฉันนั่นไง ใบ ข้าว เขียวเขียว ยืนต้นเดี่ยวเดี่ยว ร...
