เขียวเอย...เขียวพรมผืนใหญ่
ใครมาถักทอไว้
แลไกลสุดตา เจียวเอย...
ตัวฉันนั่นไง ใบข้าว
เขียวเขียว
ยืนต้นเดี่ยวเดี่ยว รวมกับพวกดาษดื่น
ล้วนญาติวงศ์พงศ์เผ่า ชาวนา ชาวน้ำ
เขามาปัก มาดำ จนเติบโตเป็นผืน
เขาทำกันอย่างนี้ เกือบหมื่นปีนับได้
แถบเอเชียออกใต้ ก่อนแพร่หลายไปที่อื่น
พวกเครื่องปั้นดินเผา คลุกแกลบข้าวยืนพื้น
จึงพอชี้ให้เห็น ฉันเป็นที่รู้จัก
แต่โบราณนานนัก ช่วยให้คนอยู่ยีน
เปรียบเสมือนเพื่อนรัก ที่แน่นหนักกว่าใคร
มีรักจริงยิ่งใหญ่ ถึงยอมให้..เคี้ยวกลืน
ดูกันแค่หน้าตา ฉันอาจเหมือนหญ้าอื่นอื่น
แต่ความจริงฉันแปลก แตกต่างตรงข้อต่อ
มี “เยื่อกันน้ำ” เหนือข้อ กับ “ตะขอ” คล้ายเขี้ยว
ส่วนพวกหญ้าสารพัน เขามีกันอย่างเดียว
ไม่เยื่อกันน้ำก็เขี้ยว ประกบติด “คอใบ”
