บทกวี >> โลกสีขาวของหนู

 

โลกสีขาวของหนูอยู่ที่ไหน

มันอยู่ในกระดาษวาดเขียนหนู

หรืออยู่ในชอล์คที่ถือในมือครู

หรือเป็นเพียงคำหรูหรูหนูเคยฟัง

โลกสีขาวอยู่ไหนหนูไม่เห็น  

ตั้งแต่เช้าจรดเย็นไม่เห็นหวัง

เห็นแต่รอยขาดวิ่นอันภินท์พัง

กับคราบอันเกรอะกรังประดังประเด

ลับแววตาฝ่าสายลมจนคมกริบ

เพ่งกระพริบตามทางไม่ห่างเห

โลกวิมุติทรุดซวนแกมรวนเร

เหมือนพ่ายพับกับเสน่ห์แห่งโลกีย์

โลกสีขาวจึงวันนี้กลายสีหม่น

ฉาบทะเลผู้คนอยู่ทุกที่

เกลื่อนความหมองนองน้ำตาล้นราคี

เปล่งประกายความดีด้วยสีดำ 

บทกวี >> พิทักษ์ธรรม - พิทักษ์ไทย

โลกนี้ดำรงอยู่เพราะผู้กล้า

ผู้สืบทอดเจตนาท้าวิกฤติ

เพราะยึดมั่นคุณธรรมนำชีวิต

จึงอุทิศเพื่อศรัทธาเช่นว่านั้น

ทุกสงครามย่อมมีวีรบุรุษ

ผู้กล้านำกล้ารุดจุดไฟฝัน

เพื่อหล่อหลอมดวงใจให้ร่วมกัน

จู่ประจันอริราชศัตรู

นับเนื่องบุรพกาลนานมาแล้ว

ที่เถื่อนแถวถ่อยทรามมันหยามหลู่

อนารยะรุ่งเรืองและเฟื่องฟู

เหล่ามังกรต้องอดสูเป็นงูดิน

แต่มีไหมสักครั้งจีรังได้

กับอำนาจบาตรใหญ่ที่โหดหิน

ใต้เงื้อมเงาอับอื้อมือทมิฬ

มีหรือจะสูญสิ้นวิญญูชน

ผู้หาญกล้าต่อสู้เยี่ยงผู้กล้า

ผู้ลบบาปคราบน้ำตาดังห่าฝน

ที่เจิ่งนองท้นทับจับกมล

ของผู้คนทั่วผืนแผ่นดินไทย

เหมือนเทียนน้อยถูกจุดท่ามความมืดมิด

ให้ถ้วนทิศเห็นทางสว่างไสว

แม้จุดหมายปลายทางยังห่างไกล

แต่โชนไฟแห่งความหวังก็ยังดี

ต่อให้ใหญ่คับฟ้าถ้าทุศีล

ถ้าป่ายปีนแต่อสัตย์อันบัดสี

ย่อมมีมือนับร้อยนับหมื่นมี

คอยโจมจี้ยื้อยุดฉุดลงมา

ขอมือน้อยมือนี้อีกมือหนึ่ง

เป็นพลังเอื้อมถึงปรารถนา

แห่งกระแสยุติธรรมนำบัญชา

จากเบื้องฟ้ามาย้ำเน้นให้เป็นจริง.

[s] จ้ำจี้...ดอกไม้ไทย [s]

จ้ำจี้..มะลิวัลย์        นมสวรรค์ ชองระอา

ชะลูด เฟื่องฟ้า        สายหยุด มะลุลี

อินทนิล โปร่งฟ้า    โนรา บานบุรี

อัญชัน ปันหยี        การเวก ช้องแมว

ประดู่ กระดังงา        รกฟ้า นมแมว

ลำดวน เกด แก้ว    ติ้ว แต้ว นนทรี

อิน จัน คูน แค        บุนนาก สารภี

พิกุล จำปี         ศรีตรัง ลั่นทม

จ้ำจี้ดอกไม้ไทย     ตาใช้ ยายชม

คุณปู่เคยดม        หอมไปติดย่าเลย

บทกวี >> รำพึง (ถึงเพื่อน) ในป่าปูน

วันนี้เสกสวรรค์สวรรค์สม

ไยปรารมภ์ถึงวันพรุ่ง

ประคิ่นโลก ประคองรุ้ง

ชั่วกาละขณะนี้

แต่เบื้องดึกดำบรรพ์

ทุกเผ่าพันธุ์มิพ้นผี

ปุบปับก็ลับลี้

ดะด่าวดิ้นกับดินดล

ฉะนั้น...เพื่อนเอย

เงยหน้าขึ้นใหม่

อย่าค้อมยอมใคร 

แม้ใหญ่เกินคน

ยืดกายยอเกศ 

เรืองเดชโดยตน

โดยเหตุโดยผล 

เทียบทิฆัมพร...

หนึ่งหยดน้ำใจให้

เจือเมรัยละเมียดอ่อน

แบ่งปันเอื้ออาทร

ประสาซื่อระหว่างเรา

สวรรค์ชั้นไหนไหน

จะเปรียบได้สองเราเล่า

ดื่ม..ดื่ม ให้มึนเมา

แล้วอุ้มเอาความรักไว้.