๐ ตักข้าวใส่ปากแม่ คำเดียว
บุญห่มรักกลมเกลียว แน่แท้
บาตรพระตักหลายเที่ยว ยังอาจ บุญโรย
ใดจักเปรียบปานแม่ ผู้พระในเรือนฯ
๐ แต่เล็กจนแก่กร้าน ใจกาย
หอมห่วงมิวางวาย ลูกแม่
หมายลูกอยู่สุขสบาย เป็นหนึ่ง
ตนเหนื่อยหนาวหนักแปล้ ห่อนคิดเคยครวญฯ
๐ ยามเจ็บยามป่วยไข้ ใจตรอม
ใครห่วงจนผ่ายผอม เผื่อด้วย
เพื่อลูกแม่ยินยอม ทุกอย่าง
ลูกเจ็บแม่อยากช่วย เจ็บแม่แทนเองฯ
