เช้าวันนี้ อากาศแจ่มใสจริง กระเต็นน้อยนึกในใจ ขณะกำลังบินเล่นลมเหนือสายน้ำใหญ่ ใกล้รังริมน้ำ
อย่างเพลิดเพลิน
ทันใดนั้นเอง กระเต็นน้อยก็ได้ยินเสียงอากาศแหวกวู่มาทางเบื้องหลัง เมื่อหันไปมองก็ตกใจแทบสิ้นสติ เจ้าเหยี่ยวใหญ่ ศัตรูตัวร้ายของบรรดานกเล็กนั่นเอง กำลังบินตรงเข้ามาหาอย่างมุ่งร้ายเต็มที่ กระเต็นน้อยบินถลาไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต แต่ยิ่งบินไป บินไป ก็ยิ่งได้ยินเสียงเจ้าเหยี่ยวใหญ่ดังใกล้เข้ามาทุกที
กระเต็นน้อยตัดสินใจบินหักหลบเข้าข้างทาง พุ่งตัวลัดเลาะไปตามสุมทุมพุ่มไม้ลึกเข้าไปในป่าใหญ่ไม่ยอมหยุด บิน..บิน..และบิน ทางโน้นที ทางนี้ที กระทั่งสิ้นเรี่ยวแรงที่จะบินต่อไป...
กระเต็นน้อยเหลียวไปมองด้านหลังอีกครั้ง เหยี่ยวใหญ่หายไปแล้ว ปลอดภัยเสียที กระเต็นน้อยถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนที่จะบินไปเกาะพักยังกิ่งไม้ใหญ่เบื้องหน้าอย่างเหนื่อยอ่อน อดมองไปรอบ ๆ อีกครั้งไม่ได้ด้วยความหวาดระแวง และแล้ว...ก็ต้องใจหายวาบ เมื่อพบว่า ที่ที่ตนอยู่ขณะนี้ เป็นที่แปลกตาซึ่งไม่เคยพานพบมาก่อน แม้กระทั่งแม่น้ำสายใหญ่ที่อยู่ห่างไกลออกไป ก็ดูเหมือนไม่ใช่แม่น้ำสายเดิมเลย
โอ...ตายละ นี่มันที่ไหนกันนี่
กระเต็นน้อยเริ่มตกใจกลัว
เขาหาทางกลับบ้านไม่ถูกเสียแล้ว เพราะความตกใจ ได้แต่คิดเอาชีวิตให้รอดพ้นเงื้อมมือเจ้าเหยี่ยวร้ายตัวนั้น จึงลืมจดจำทิศทางเสียสนิท รู้อยู่อย่างเดียวว่าบินมาไกลเหลือเกิน ดวงอาทิตย์ก็เริ่มบ่ายคล้อยไปแล้ว อีกไม่นานก็เย็นค่ำ โอย...แย่แน่ ๆ เลย กระเต็นน้อยสะอื้นฮั่ก...
