ใช่แค่เพียงอำพรางซ่อนบางสิ่ง
หรือจำนนพ่ายแพ้อย่างแท้จริง
จึงปิดตายไม่ไหวติงอยู่อย่างนั้น
บานประตูมีไว้ใช่แค่แง้ม
หากยังถูกแต่งแต้มด้วยสีสรรพ์
ที่รอการเปิดไขใช่ทางตัน
แต่คือก้าวสำคัญสู่โลกงาม
ถึงรั้วหนากล้าแกร่งกำแพงกั้น
ก็ไม่อาจหยุดฝันอันไหวหวาม
เพราะหัวใจนักสู้ทุกผู้นาม
ไม่เคยหยุดติดตามหาตัวตน
ตราบรำเพยแห่งสายลมยังพรมพัด
ไม้ยังผลัดใบบังยังร่วงหล่น
กระแสแห่งศักดิ์ศรีเสรีชน
ย่อมว่ายวนรี่ไหลในสำนึก
เมื่อแสงทองส่องเตือนการเคลื่อนไหว
แสงก็ส่องห้องหัวใจให้รู้สึก
สะทกสะท้อนวามวู่อยู่ลึกลึก
ให้ตริตรึกลึกซึ้งถึงทางควร
