-->

วันจันทร์ที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2556

บทกวี >> คารวะนักสู้

บทกวี >> คารวะนักสู้
คารวะนักสู้ผู้กล้าก้าว
ซึ่งปวดร้าวกับความจริงสิ่งที่เห็น
เมื่อสังคมวันนี้มีอันเป็น
เธอตอบแทนผู้ทุกข์เข็ญเหมือนเช่นเคย


กลางความวิปโยคโศกสมัย
ในหัวใจคนจริงยากนิ่งเฉย
ทุกเวลานาทีที่ผ่านเลย
ยิ่งเฉยเมยหนามเสนียดยิ่งเสียดแทง


กาลกิณีผีร้ายที่ร่ายร้อง
ขยับกรับขับทำนองเสียดแสยง
ปฎิกูลอวดกลิ่นกล้าท้าลมแรง
ยิ่งดาลเสียงสาปแช่งให้แผลงฤทธิ์


เมื่่อสาวเท้าก้าวหนึ่งหรือครึ่งก้าว
จะก้าวยาวก้าวสั้นนั่นเป็นสิทธิ์
แต่ที่หมายจักหดสั้นวันละนิด
และชีวิตย่อมสมฝันในบั้นปลาย

ขอเพียงไฟกองหนึ่งซึ่งคุกรุ่น
ย่อมเกื้อหนุนกองอื่นให้ชื่นฉาย
ไม่ทันพริบตาหกตกกระจาย
ก็ลามรายโชติช่วงทุกท่วงที


เรารอโลกก่องตระการมานานแล้ว
กลับนับวันยิ่งไร้แววแห่งศักดิ์ศรี
เหมือนหลงค่าทรุดทรามคือความดี
และหลงโลกอเวจีว่าดีพร้อม


เคยเสียเลือดเสียน้ำตามาก็มาก
เพียงแลกกากประชาธิปไตยอันผ่ายผอม
กับผีดิบหื่นกระหายที่รายล้อม
ยังจะยอมหรือจะอยู่สู้กับมัน ?!?


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

โพสต์แนะนำ

สาระนิทาน ชุด ไม้ไทยใจดี 🍽 เรื่อง "ข.ข้าว ขาว ขาว"

เขียวเอย...เขียวพรมผืนใหญ่ ใครมาถักทอไว้ แลไกลสุดตา  เจียวเอย... ตัวฉันนั่นไง  ใบ ข้าว เขียวเขียว ยืนต้นเดี่ยวเดี่ยว  ร...