ตะวันทอแพรแสดกลางแดดกล้า
พยับพร่างมายาเริงฟ้าใส
ลมพรูพัดสะบัดโบกโยกกิ่งไกว
หมู่พฤกษ์ไพรเนืองนับเร่งจับจูง
พลับพลึงธารบานเร้นลับกับสายน้ำ
ขับลำนำบุษบากลางป่าสูง
แก้วกาฮังสวยสล้างแข่งยางยูง
บ้างพลัดฝูงรำฟ้อนริมหาดทราย
หมู่กวางทรายร่ายรินมากินหญ้า
พยัคฆาหลบเร้นเขม้นหมาย
กระทิงโทนขวับเคี้ยวอยู่เดียวดาย
แล้วภาพแห่งความตายก็ฉายมา
๒.
เรือใบไม้ไหวสะท้านผ่านดงดิบ
ยินเพียงเสียงกระซิบอันแปลบปร่า
เราคือซาก..คือวิบัติ..พัฒนา
จักเยือนคลองนาคาในเร็ววัน
เรือใบไม้ถอนสะอื้นคืนสงัด
กลางรกชัฏป่าเปลี่ยวเลี้ยวลดหลั่น
เย็นน้ำใสไหลเริงเป็นเชิงชั้น
ราวสวรรค์ในนิทานนานมาแล้ว
จากเทือกสูงไหลเอื่อยเรื่อยลงต่ำ
พลับพลึงธารบานฉ่ำเป็นแถวแถว
อวลกลิ่นหอมแซมสอดตลอดแนว
ผ่านกลีบอ่อนเพริศแพร้วขาวละมุน
ย
๓.
พรูพรั่งกระแสเชี่ยวเกลียวกระฉอก
เสียงขุดลอกครืนคลั่งกลางน้ำขุ่น
แล้วเกลียวกรรมบทใหม่ในเมืองทุน
ก็เปิดแผลด้วยรอยพรุนกระสุนเงิน
ปิดฉากราชินีแห่งสายน้ำ
ที่ยังความชื่นฉ่ำทุกโขดเขิน
พลับพลึงธารบานกลีบบนเชิงเทิน
สลดคำสรรเสริญในตำนาน!!!
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
๐ ระพี พชระ ๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น